Hoe lang duurt loopsheid bij een labrador?

De loopsheid bij een hond is de vruchtbare periode. Dit treedt voor het eerst op bij een leeftijd tussen 5 en 14 maanden. Hoe lang de loopsheid duurt verschilt per ras maar hangt ook van de cyclus af. We bespreken het ontstaan, de duur en de fasen van loopsheid bij een labrador.

Voortplantingscyclus van de labrador

De gemiddelde hond waaronder ook de labrador heeft een voortplantingscyclus van 6 tot 8 maanden. Dit komt erop neer dat het teefje twee keer per jaar loops is. Dit kan echter per ras verschillen: sommigen worden slechts één keer per jaar loops.

De gehele cyclus bestaat uit vier fasen. De eerste twee fasen noem je de loopsheid. Hierna volgt de rustperiode.

Pro–oestrus

Deze eerste fase duurt 5-14 dagen. De uitwendige geslachtsdelen zwellen op en er ontstaat een bloederige afscheiding. Vaak is dit terug te zien aan druppeltjes bloed in de hondenmand, op de vloer of op de bank. De teef wil in deze eerste fase nog niet paren.

Oestrus

Fase twee duurt 4-15 dagen. Opvallend is dat er meer afscheiding aanwezig is. Het labrador teefje is bereid om te paren. Ze scheidt een bepaalde geur af waar reuen op afkomen. Kijk er niet vreemd van op wanneer dit ook andere teefjes aantrekt. Bij contact met een reu gaat het teefje staan en houdt haar staart opzij.

Metoestrus

Bij een goede dekking is het teefje drachtig. Is ze niet gedekt, dan kan het teefje schijnzwanger zijn. De metoestrus duurt 6-10 weken: het lichaam gaat naar de laatste fase. Overigens is het teefje in de derde fase niet meer bereid om te paren.

Anoestrus

Dit is de laatste en langste fase in de voortplantingscyclus. Deze periode duurt bij de labrador tussen de 110 en 150 dagen. Bij kleine honden duurt deze fase iets korter.

Wanneer wordt een labrador voor het eerst loops?

De allereerste loopsheid van een labrador treedt op een leeftijd tussen de 8 en 16 maanden op. De eerste loopsheid duurt gemiddeld wat korter en is ook nog niet zo hevig. Door minimaal bloedverlies kan dit onopgemerkt blijven. Toch is het belangrijk om hier goed op te letten. Wanneer het teefje ontsnapt, kan ze zomaar gedekt worden.

Het tijdstip van dekking bepalen

Wanneer kun je een labrador het beste laten dekken? Houd het begin van de loopsheid goed in de gaten. Dit start op de eerste dag dat er sprake is van bloedverlies (afscheiding). De meeste labrador teefjes ovuleren tussen de 9e en de 14e dag. Hier zit echter een grote variatie in, waardoor de periode tussen de 5e en de 30ste dag belangrijk is.

Tijdens de ovulatie komt er een bijna rijpe eicel vrij. De ovulatie duurt ongeveer 24 uur, na 48 uur is de eicel rijp genoeg. Dit verschilt sterk van de ovulatie bij mensen, waarbij er direct een rijpe eicel vrijkomt.

Het labrador teefje is tot 4-5 dagen na de ovulatie vruchtbaar. Hierna neemt de vruchtbaarheid snel af: de eicel wordt afgebroken. Toch kan het teefje tot enkele dagen na het einde van de vruchtbaarheid nog een bloederige afscheiding hebben.

Testen op de progesteron spiegel

Hondenfokkers bepalen het tijdstip van dekking vaak met behulp van de progesteronspiegel. Een progesteron onderzoek is snel uit te voeren en geeft een betrouwbaar en nauwkeurig resultaat. Het prikken kan op elk moment van de dag, zodat het niet nodig is om op het dieet of het slaap-waakritme van de hond te letten. Dit onderzoek wordt uitgevoerd door de dierenarts. Voor het bepalen van het exacte tijdstip van vruchtbaarheid is het nodig om gedurende één week elke 2 dagen bloed te prikken. Vaak is 1 tot 3 keer bloedprikken al voldoende om het tijdstip van ovulatie te bepalen.

Een verstoorde loopsheid

Bij jonge teefjes treedt er soms een split–oestrus op. Tijdens de eerste fase zijn alle symptomen van een loopsheid aanwezig. De bloederige afscheiding is kenmerkend, maar het teefje is niet vruchtbaar. Er vindt dan ook geen ovulatie (eisprong) plaats. De symptomen van loopsheid verdwijnen vrij snel. na 7-28 dagen treedt er opnieuw een bloederige afscheiding op; nu is het teefje nu wel vruchtbaar. Dit verschijnsel komt vaker bij jonge teefjes voor en zegt niets over het verdere verloop van de vruchtbaarheidscyclus.

Mogelijke onvruchtbaarheid bij labrador teefjes

Volwassen labrador teefjes hebben soms last van een verstoorde eierstokfunctie of het syndroom van cushing. Hierdoor raakt de gehele vruchtbaarheidscyclus verstoord. Symptomen zijn een zeer korte of extreem lange loopsheid, maar ook het ontbreken van de bereidheid om te paren. Overigens zijn er ook teefjes met een normale vruchtbaarheidscyclus maar die weinig bereid zijn om te paren. Deze bereidheid verschilt per teefje.

Wanneer er het vermoeden op een verstoorde loopsheid bestaat is het beter om dit door een dierenarts te laten onderzoeken. Na een diagnose kan de dierenarts een behandeling starten. Vaak bestaat deze behandeling uit het toedienen van bepaalde medicatie. Het is wel belangrijk om te onthouden dat dit soort onderzoeken en behandelingen de nodige kosten met zich meebrengt. Bij aanwezigheid van een dierenverzekering dekt de verzekeraar (een deel) van deze kosten.

Een zwangerschap voorkomen

Wie zich niet met het fokken van labradors bezighoudt kan een zwangerschap beter voorkomen. Let goed op de eerste tekenen van loopsheid en laat gedurende de looptijd de hond altijd aan de lijn.

Vermijd plaatsen of parken waar honden (reuen) loslopen. Benadert een reu het labrador teefje, laat het teefje dan direct zitten. Ga achter de hond staan zodat de reu geen kans krijgt. Roep de eigenaar van de reu en wacht totdat deze zijn huisdier aan de lijn doet.

Een loopsheidbroekje of hondenluier is geen voorbehoedsmiddel en kan dan ook geen zwangerschap voorkomen.Het loopsheidbroekje is wél praktisch in huis: hiermee minimaliseer je bloed en vlekken op de vloer of meubels.